Victor haastte zich door de drukke beursruimte naar de plenaire zaal. Zijn hoofd was zwaar van het net iets te gezellige galadiner de avond ervoor, maar tegelijkertijd barstte hij van de energie. Tot nu toe was het congres uitstekend verlopen en het beste moest nog komen.

Links en rechts groette hij bekenden. Gelukkig voegde bijna niemand meer ‘proe’ toe aan zijn groet. Dat grapje was nu wel klaar, hoopte hij.

Het was de laatste pauze van de dag en, anders dan Victor gewend was op andere congressen, bleef iedereen voor de laatste sessie.

Daar was iets bijzonders mee aan de hand. De minister van Economische Zaken had zichzelf namelijk twee dagen geleden spontaan aangemeld om deel te nemen aan deze afsluiter, het confrontatiepanel over plaagbestrijding. De Friese boeren zouden kritische vragen stellen over het gebrek aan daadkracht van de overheid en compensatie eisen voor geleden schade. Het leek de minister een goed idee daar zelf een antwoord op te geven.

In aanloop naar het debat waren er op social media felle discussies gaande. Er gingen ook geruchten dat de minister de sessie zou gebruiken om aan te kondigen dat de overheid onderzoek naar diervriendelijker plaagbestrijding zou financieren. Victor wist dat het waar was. Het persbericht was onder embargo reeds verstuurd naar de belangrijkste journalisten. Casper was er de afgelopen dagen volledig door in beslag genomen. Toch had hij nog kans gezien om diverse journalisten uit binnen- en buitenland uit te nodigen, om getuige te zijn van dit unieke moment: de presentatie van een wetenschappelijke oplossing én de financiering ervan. Het was een prachtig bewijs van de kracht van de NedVerKna om partijen bij elkaar te brengen en samen te werken aan een betere wereld.

Martine was druk geweest met de plotselinge extra beveiliging die rond de komst van de minister georganiseerd moest worden en liep met rode konen en een walkie-talkie door het gebouw om alles te checken en te dubbelchecken. Dat deed ze vooral vaak bij een van de veiligheidsmedewerkers, die sterke gelijkenis vertoonde met George Clooney.

Victor hield even halt bij de ‘glazen kaasstolp’, de interviewruimte vanwaar de online uitzending plaatsvond. Hij knikte naar Mr. Red Sneakers, die in de glazen ruimte ernstig met de minister in gesprek was. Victor bleef kijken, net als een aantal andere bezoekers, die de uitzending volgden via draadloze hoofdtelefoons of via hun mobieltjes. Buiten op het hok stond groot het logo van PetFoodies.

Toen eind oktober het aantal inschrijvingen het maximum van tweeduizend passeerde, was zelfs de extra congresruimte niet voldoende geweest. PetFoodies bood aan een online uitzending te sponsoren. Voor de NedVerKna een ideale manier om te zorgen dat de mensen die niet konden komen, toch de belangrijkste delen van het congres te zien kregen. PetFoodies was blij met het extra bereik dat nog maanden zou doorlopen; de uitzending bleef online beschikbaar. Toen Instinct hoorde van de plannen boden ze aan om de redactie, montage en uitzending te verzorgen, in ruil voor het recht om alle content ook op hun eigen platform te gebruiken. Victor had Mr. Red Sneakers benaderd voor de presentatie. En die zat nu de minister te interviewen. De groene microfoon riep gemengde gevoelens op bij Victor. Hoewel zijn optreden weken geleden de ommekeer voor Rodentia had betekend, geneerde hij zich er nog steeds een beetje voor.

Hij kon niet al te lang blijven hangen, want hij wilde tijdig in de plenaire zaal zijn om de panelleden op te vangen. Onderweg werd hij aangesproken door een deelnemer die vroeg of er ergens in de buurt een winkel was om een goede fles wijn te kopen; hij zou graag iets bijzonders geven aan de gastheer, waar hij nu al twee nachten logeerde. Victor glimlachte.

Toen de inschrijvingen opeens in groten getale binnengestroomd waren, bleek al snel dat de hotels in de stad niet meer genoeg plaats hadden voor alle last-minute boekingen. Martine plaatste een oproep op social media: wie had er suggesties voor goede hotels in de regio? Daar kwam iets veel beters uit: deelnemers boden aan om hun hotelkamer te delen en mensen uit de buurt namen zelfs gasten in huis. Het kreeg een naam: #CouchSurfingRodentia. Daarmee was niet alleen het capaciteitsprobleem opgelost, maar er ontstonden ook nieuwe zakenrelaties, vriendschappen en zelfs een paar romances, had hij in de wandelgangen gehoord. Victor verwees de man naar de CouchSurfers Facebookgroep, waar logeerders al tips uitwisselden voor cadeautjes om hun gastheer te bedanken. Voor de Japanners was dat het gemakkelijkste: zij boden hun gastheren aan om volgend jaar bij hen te komen logeren, wanneer het congres in Tokyo plaatsvond.

Het kostte Victor moeite om op tijd bij de zaal te zijn, want verschillende mensen wilden nog even met hem praten, in deze laatste uren van het congres. Nieuwe leden, mensen met ideeën voor volgend jaar en directeuren van andere nationale verenigingen die hem vroegen om zijn succesformule eens te komen bespreken in Brazilië, Frankrijk en IJsland.

Op de statafels zag hij telefoons liggen, gevoed door de ‘oplaadhubs’, die Martine gewoon stekkerdozen noemde.

Voordat hij de zaal in ging, keek hij nog even naar de Poekiebaan, het caviacircuit dat ze op mensengrootte hadden nagebouwd. Er stond nog steeds een rij, en hij meende daar zelfs een medewerker van Animal Revolution in te zien, die betrapt wegkeek. Victor grinnikte. De glijbaan, de schommel, het rad en de evenwichtsbalk waren populair in alle pauzes. ‘Even de benen strekken’ kreeg tijdens Rodentia 2015 een hele nieuwe betekenis. De foto’s en filmpjes van de klauterende mensen – gemaakt met hun eigen telefoons – werden grif gedeeld op social media.

Een ander populair beeld dat de hele wereld over ging, was de openingsceremonie. Vanwege de vele vragen uit Poekies fanbase, had Victor geregeld dat er gedurende het hele congres een live webcamverbinding was met zijn kooi. Voor de openingsceremonie ging een student-vrijwilliger naar Victors kantoor met een bijzondere traktatie voor de cavia. Een van de Chinese deelnemers, naast dierentandarts ook expert in de wortelbeeldhouwkunst, had voor de gelegenheid een wortel gesneden in de vorm van het Rodentialogo. Toen Poekie daar zijn tanden in zette, was het congres geopend. In de eerste minuut van de dag werd het congres al trending topic:

Cavia opent congres #Rodentia15

Zelfs De Wereld Draait Door deelde het bericht.

Toen Victor eindelijk de zaal in kon, na zich uitgebreid te hebben laten controleren door de beveiliging, klonk daar alleen het holle geluid van de soundcheck. De technici, allen in zwart, liepen geruisloos over het podium; eentje sprak in alle microfoons: ‘Een, twee, drie, pok, pok, tsse, tsse.’ In het donker van de lege zaal liet Victor zich op een stoel zakken. Nog heel even rust tot de grote finale. Zijn telefoon piepte, een WhatsAppbericht van het borreltrio:

Succes daar man, jammer dat je er niet bij bent hier, wij proosten op je.

De deur ging open, het eerste panellid kwam binnen.

‘Violet Righteous,’ zei Victor zo hartelijk als hij kon, en hij schudde haar de hand.

Na de sessie nam Jacques het woord om het congres af te sluiten.

‘Victor van Wely, kom maar op het podium.’

Victor schrok, dit was niet afgesproken, Jacques zou afsluiten. Maar Jacques herhaalde zijn verzoek en een van de hostesses kwam Victor zelfs halen. Hij deed zijn das recht, streek met een hand over zijn haar en betrad met onvaste benen het podium. Vragend keek hij Jacques aan. In de coulissen zag hij Martine, Casper en Catja hun duimen opsteken.

‘Victor zet zich al jaren in voor de NedVerKna en heeft dit jaar een unieke prestatie geleverd door een record aantal deelnemers naar Rodentia te trekken en het belang van knaagdieren op de nationale en internationale agenda te zetten.’

De zaal applaudisseerde.

‘Daarom heeft het ‘t internationale bestuur behaagd om jou dit jaar de Gouden Knaagtand uit te reiken.’

Victor keek hem verbluft aan. De Gouden Knaagtand. De hoogste eer in zijn vak. Die prijs ging normaal gesproken naar mensen die ziektes genazen, dieren in nood redden of wetenschappelijke doorbraken presenteerden. Hij verdiende dat toch helemaal niet?

De zaal dacht er anders over. Het applaus was oorverdovend. Op de eerste rij ging Professor Gentle als eerste staan, daarna werd hij gevolgd door de hele zaal. Van alle tweeduizend mensen kreeg hij een staande ovatie. Victor gebaarde naar Martine, Casper en Catja, dat ze bij hem op het podium moesten komen. Zijn dankwoord, over teamwork, inzet, cavia’s, een bar en rode schoenen, was onsamenhangend maar ontroerend. Als laatste nodigde hij iedereen uit voor Tokyo, volgend jaar.

Toen hij van het podium wilde lopen, hield Jacques hem tegen. ‘Een dingetje nog,’ zei hij.

Het team ging met zijn rug naar publiek staan, Jacques en Victor samen in het midden, waarna Casper zijn selfiestick uitstak en het stel voor een ‘big selfie’ met de zaal positioneerde. Niet zomaar een foto, maar een filmpje. Ergens riep iemand ‘Een, twee drie,’ en Victor vroeg zich af waarom. Op dat moment klonk uit alle kelen in zaal: ‘Prroe, prroe.’

Het filmpje veroorzaakte het laatst trendingtopicmoment van de dag. Op het achtuurjournaal werd het nieuws van de minister uitgezonden, in latenightshows figureerde het massale proefilmpje.

Toen in het congrescentrum de schoonmakers met hun machines de hal weer glanzend oppoetsten en er van Rodentia niets meer te zien was, gonsde het op de social media nog met berichten, foto’s, felicitaties en lovende recensies. In de meeste gevallen gevolgd door een extra hashtag #RoadtoRodentia16.

Tot zover. Wil je verder lezen?

Dit is een hoofdstuk uit het boek ‘Trending Topic: we moeten iets met Social Media #MaarWat’ van Gerrit Heijkoop en Paula Vos.

Het boek start op 20 augustus 2015, als Victor een stevige discussie heeft met zijn voorzitter. Die vindt dat Victor meer met social media moet doen en dreigt zelfs het congres af te blazen als de sympathieke directeur niet snel resultaat boekt. Daar kan Victor het natuurlijk niet bij laten zitten.

We volgen Victor en zijn team vanaf dat moment real-time, aftellend naar 11 november 2015. Dan is het grote congres.

Heb je het idee dat je ergens midden in valt en zou je het boek helemaal willen lezen? Dan kun je hier het volledige verhaal lezen als papieren paperback of het e-book in PDF bestellen.