maandag 5 oktober 2015
37 dagen tot het congres
793 inschrijvingen

Over de speakers klonk de stem van presentator Matthijs: ‘Vanavond in De Wereld Draait Door: Frits Wester, Prem Rahdakishun, Halina Reijn, Victor van Wely, muziek van Porcupine Tree en mijn tafelheer is Marc-Marie Huijbregts… dit is De Wereld Draait Door!’

Het muziekje klonk, de eerste gasten namen plaats aan tafel, Victor zat op de eerste rij in het publiek. Achter hem zaten Casper, Martine, Catja, Stella, Dick, Ronald, Denise en Jacques. Af en toe hield Dick zijn telefoon onder Victors neus, om een bijzonder bericht te laten zien. Victor kon er nauwelijks van genieten, hij was veel te nerveus.

De items over een politieke rel en een nieuwe theatervoorstelling gingen volledig langs hem heen. Hij plukte aan zijn vingers, Denise legde een hand op zijn schouder. Casper liet zien dat de internationale voorzitter hen via Twitter succes wenste ‘on Dutch National Television’.

Eindelijk was Victor aan de beurt. Naast hem nam een man plaats die hem bekend voorkwam.

Matthijs introduceerde: ‘Victor van Wely, directeur van de Nederlandse Vereniging van Knaagdierprofessionals, naast jou Mr. Red Sneakers, internationaal gevraagd spreker en expert op het gebied van social media, welkom.’

Daar kende hij de man van, het was de spreker van SoSuStar.

‘Victor van Wely, ik begin bij u. U runt een vereniging van mensen die zich op allerlei manieren bezighouden met knaagdieren. Ik denk dat niemand buiten jullie ledenkring tot vandaag ooit van jullie gehoord had, met alle respect. En nu bent u wereldberoemd!’

Hij knikte, er was nog geen vraag gesteld.

‘Zullen we even naar het filmpje gaan kijken?’

‘Prima.’

De redactie had een compilatie gemaakt van het echte interview en de verschillende remixes. In de studio werd hard gelachen.

‘Dit filmpje had een onverwacht groot effect, hè, meneer van Wely?’

Hij schraapte zijn keel ‘Zeg maar Victor.’

‘Victor.’

De zenuwen gierden door zijn keel, en hij nam een slokje water. ‘Het heeft me overvallen, Matthijs, maar het blijkt een zegen voor ons congres.’

‘Was dat de inzet van deze oproep?’

Hij legde zijn handen op tafel, om het trillen te stoppen. ‘Om eerlijk te zijn, er was helemaal geen inzet. Ik had de hele nacht doorgewerkt, dat is op het filmpje ook wel te zien.’

Er klonk wat gegrinnik in de zaal.

Victor vervolgde: ‘Ik was doodmoe en eigenlijk op weg naar huis. En toen stond die reporter voor mijn neus. Nee, we hebben maandenlang keihard gewerkt om aandacht te krijgen, maar op dat moment zat ik absoluut niet te wachten op de media.’

‘Leg uit, wie is ‘we’ en waar zijn jullie mee bezig?’

‘Wij,’ hij wees naar de tribune, ‘zijn de Nederlandse Vereniging van Knaagdierprofessionals en wij houden ons bezig met het welzijn van knaagdieren in de meest brede zin van het woord.’

‘Dus je organiseerde een congres.’

‘We organiseren elk jaar een landelijk voorjaarscongres, en omdat we nu twintig jaar bestaan, mogen we het wereldcongres organiseren in november. De inschrijvingen daarvoor bleven achter, daarom vestigden we onze hoop op social media.’

‘Ik begreep dat een cavia daarin een belangrijke rol speelde?’

‘Dat klopt, we hebben een paar weken geleden een filmpje gemaakt met onze cavia Poekie, en hoopten dat dit een viraal effect zou hebben.’

‘Dat filmpje hebben we, ja toch?’ Matthijs gebaarde naar een technicus, die de SuperGnawer video instartte.

Het publiek lachte tijdens de vertoning, maar een beetje besmuikt, zoals je lacht om een foute mop.

Matthijs nam het woord: ‘Dit vond Animal Revolution niet zo’n goed idee.’

‘Animal Revolution is gisteren, op dierendag, een actie begonnen op social media, waarin ze ons beschuldigen van dierenleed.’

Matthijs vulde aan: ‘Ze noemen jullie caviavideo een schoolvoorbeeld van grappig bedoelde filmpjes waar dieren voor lijden.’

Op de schermen in de zaal verscheen de gehate foto van Poekie in het verbodsbord, met ‘STOP Rodentia’ eronder. Victor werd er opnieuw boos over.

‘Inderdaad, dat zeggen ze, maar in dit geval is het absurd. Poekie vond het hartstikke leuk om te doen en heeft op geen enkele manier geleden. Als directeur van de NedVerKna moest ik dat rechtzetten. Vandaar dat ik afgelopen nacht op kantoor zat. Ik moest opkomen voor onze integriteit, maar het was onbegonnen werk. Op social media werden we afgemaakt.’

‘Dierenbeulen, noemden ze jullie.’

De studiolampen brandden op Victors hoofd. ‘Toen die reporter voor me stond, geloofde ik niet dat het nog goed zou komen met ons congres en met onze vereniging. Eerlijk gezegd dacht ik dat ik vandaag geen baan meer zou hebben. Het enige dat ik nog kon doen is vertellen waar ik als mens in geloof, waar ik voor sta. Ik deed wat ik deed omdat ik niet anders kon.’

‘En met dat optreden keerde je het tij.’ Matthijs keek er schalks bij, alsof hij op het punt stond een geheim te onthullen.

‘Ja, blijkbaar. Ik ben daar nog steeds een beetje beduusd van. Ik kan er zelf niet zo goed naar kijken, moet ik bekennen.’

‘Ik ga even naar je buurman, Mr. Red Sneakers, hoe verklaar jij dat het eerste caviafilmpje geen effect had en het twee filmpje wel?’

‘Authenticiteit,’ zei de man, en glimlachte breed.

‘Wat bedoel je daarmee?’

‘Je intenties en je geloofwaardigheid zijn cruciaal wanneer het over social media gaat. Deze man,’ hij klopte op Victors schouder, ‘heeft hart voor zijn vak. Zijn bedoelingen zijn zuiver, hij doet alles in het belang van de dieren waar hij voor opkomt. En bovendien is hij onderdeel van een enorme community, wereldwijd, die deze passie deelt. Waar of niet?’

Victor knikte. ‘Absoluut.’

‘Met of zonder sociale media,’ vervolgde de man, ‘die community is er en daar begint het allemaal mee.’

‘Wat begint er dan?’ vroeg Matthijs.

‘Om een beweging op gang te brengen, heb je verbondenheid nodig, mensen die een zogenaamde purpose delen.’

‘Een purpose?’ vroeg Marc-Marie, die er een beetje vies bij keek.

‘Een doel, een drijfveer, datgene waar je het allemaal voor doet.’

Matthijs keek Mr. Red Sneakers vragend aan. ‘Wat is dat in dit geval?’

‘De knaagdieren.’

‘Maar dat deden ze toch, met die eerste video van… hoe heet hij ook alweer, meneer van Wely?’

Victor boog zich naar microfoon: ‘Poekie’.

‘Leuk dat je dat zegt, Matthijs, want dat is een veel gemaakte fout. In dat eerste filmpje zat namelijk wel een knaagdier, maar het zei niets over hun passie voor het vak. Het was een vrij platte poging om aandacht te trekken.’

‘En waarom werkte de prrroeman wel?’ vroeg Marc-Marie, die de ‘r’ lang liet rollen.

‘Ten eerste omdat de clip die vandaag viraal ging, niet gemaakt is met de intentie om aandacht te trekken. Het was een eerlijke registratie van een bijzonder moment. Toen Victor liet zien waar het hem écht om te doen was, als mens, in al zijn kwetsbaarheid, herkenden zijn vakgenoten zich daarin. Hij bracht zijn verhaal terug tot de kern…’

‘En die is?’ onderbrak de presentator hem.

‘Zijn liefde voor de knaagdieren en het bij elkaar brengen van iedereen die daar professioneel mee bezig is. Hij sprak zijn achterban aan op het gezamenlijk belang dat ze nastreven en hij benoemde de problemen waar ze allemaal tegenaan lopen. En als je die snaar weet te raken, kan het hard gaan.’

‘Het ging hard, hè Victor?’ zei de presentator.

Victor beaamde dat.

‘Hoeveel inschrijvingen kreeg je de laatste vierentwintig uur?

Victor draaide zich om naar Casper, die zei: ‘Ongeveer driehonderd. We zitten nu bijna op achthonderd.’

‘Toe maar,’ zei de presentator, die met dit aantal nog blijer leek dan het hele NedVerKna-team bij elkaar.

‘Dat is natuurlijk fantastisch,’ zei Victor, ‘maar daar gaat het me niet om.’

‘Waar gaat het wel om, Victor?’ vroeg Matthijs, quasi-verbaasd.

‘Zowel het congres als social media zijn een middel, geen doel op zichzelf. Het doel zijn de knaagdieren. Duizenden mensen zetten zich daar wereldwijd dagelijks voor in. Wij willen simpelweg de wereld een beetje mooier maken voor deze dieren. Het congres is een platform waar we onze kennis delen, waar we elkaar ontmoeten. En ik zie inmiddels in dat ook social media ons daarbij kunnen helpen. Waar het mij om gaat is dat we alle beschikbare middelen gebruiken om ons werk zo goed mogelijk te doen. Dus ook social media.’

‘Mr. Red Sneakers, doet hij het goed?’

‘Nu wel. De NedVerKna investeert al jaren in hun community, maar dan vooral offline. Hun eerste stappen op social media waren wat krampachtig. Ze gingen adverteren, zenden, vragen, bedelen zou ik bijna zeggen. Ik zie dat vaker gebeuren. Adverteren op social media lijkt gemakkelijk en je bereikt veel mensen. Maar de NedVerKna had iets veel beters in handen: een sterke verbondenheid met haar achterban. Social media zijn een ideaal instrument om zo’n gemeenschap te mobiliseren en te intensiveren. Om kennis te delen en contacten te leggen. Sinds een paar weken hebben ze de slag aardig te pakken. Hun berichten sluiten goed aan bij hun doelgroep. Ze zijn relevant, origineel, deskundig en hartelijk. Er is veel interactie. Daarmee versterken ze dat gevoel van verbinding en ze hebben er in korte tijd veel goodwill mee gekweekt.’

‘En toen kwam dit filmpje,’ stelde Matthijs.

‘Precies. Dat kon alleen maar zo snel en positief opgepakt worden omdat er al een sterk fundament aanwezig was.’

‘Zou iedereen via social media zo’n succes kunnen bereiken?’ vroeg Marc-Marie.

‘Absoluut,’ verzekerde de man hem. ‘Of het nu gaat om de lokale zwemclub, de Tibetaanse zangvereniging of mensen met een fascinatie voor de Eerste Wereldoorlog. In elke vereniging zit een kern, datgene waar je het allemaal voor doet. Als je op dat niveau mensen met elkaar verbindt, kun je heel veel bereiken. Hoewel je het nooit helemaal kunt voorspellen. Dat blijft de magie van het internet.’

‘Zeg je nu stiekem dat het toch niet te leren is?’ vroeg Matthijs.

Mr. Red Sneakers glimlachte en schudde zijn hoofd. ‘Je kunt een heleboel leren en toepassen, rationeel. Investeren in relaties, relevante inhoud aanbieden, rekening houden met je publiek, actief reageren. Daarmee kan iedereen al veel bereiken. De NedVerKna heeft dat ook ervaren de afgelopen weken.’

Victor knikte. Er liep een druppeltje zweet langs zijn slaap, maar dat wilde hij niet afvegen als hij in beeld was.

Mr. Red Sneakers vervolgde: ‘Bij een megasucces zoals we vandaag hebben meegemaakt, is er ook sprake van geluk. Maar een ding weet ik zeker…’

Victor keek hem aan, nieuwsgierig naar wat de man ging zeggen.

‘De echt grote successen beginnen altijd met mensen die handelen vanuit hun hart. Mensen zoals Victor.’

Er volgde een applaus waar Victor ongemakkelijk van werd. Hij had dit immers met zijn hele team gedaan en wilde niet dat alleen hij de waardering kreeg.

Toen hij dat aan de presentator wilde vertellen, begon die glazig te kijken. Blijkbaar kreeg hij een teken dat hij moest afronden.

Matthijs wachtte tot het applaus verstomd was en vroeg aan Victor: ‘Hoe gaat het eigenlijk met Poekie?’

‘Met Poekie gaat het uitstekend.’ Achter hem klonk hier een daar een kort ‘prroe’. Matthijs stak zijn hand op om de grapjassen tot zwijgen te brengen. Het waren Casper en Catja.

‘Ik heb nog overwogen om hem mee te nemen,’ zei Victor, ‘maar de lampen en de drukte zijn niet goed voor hem.’

‘Een echte dierenvriend. Victor van Wely, bedankt en succes met het congres in november. Mr. Red Sneakers, dank voor de toelichting. Dank aan mijn gasten, tafelheer Marc-Marie, Porcupine Tree, tot zover, tot morgen.’

 

Tot zover. Wil je verder lezen?

Dit is een hoofdstuk uit het boek ‘Trending Topic: we moeten iets met Social Media #MaarWat’ van Gerrit Heijkoop en Paula Vos.

Het boek start op 20 augustus 2015, als Victor een stevige discussie heeft met zijn voorzitter. Die vindt dat Victor meer met social media moet doen en dreigt zelfs het congres af te blazen als de sympathieke directeur niet snel resultaat boekt. Daar kan Victor het natuurlijk niet bij laten zitten.

We volgen Victor en zijn team vanaf dat moment real-time, aftellend naar 11 november 2015. Dan is het grote congres. Gaat het ze lukken?

Heb je het idee dat je ergens midden in valt en zou je het boek helemaal willen lezen? Dan kun je hier het volledige verhaal lezen als papieren paperback of het e-book in PDF bestellen.

Zet deze vast in je agenda:

1. Publicatie volgende hoofdstuk: 13 november 2015, 15:30
   (maar in de tussentijd komen er nog wel wat ‘extra’s!) 
2. Boekpresentatie en netwerkborrel met heel veel leuke lezers: 11 november 2015, 16:00

Wanneer je klikt op de link hierboven kun je registreren voor de boekpresentatie (we vragen een kleine bijdrage voor de catering).