‘Yes!’ riep Catja. ‘Yes, de eerste cavia!’ Ze was opgesprongen van haar stoel en wees naar het computerscherm, Casper gaf haar een high five.

Victor schrok op uit een rapport dat hij aan het lezen was, en liep naar haar toe, blij met wat afleiding.

Een van de belangrijkste deelnemers (@knaagdierfluisteraar, met dertienduizend volgers op Twitter, vertelde Casper snel) had op Twitter een foto geplaatst van zichzelf, met de pluchen cavia die ze hem een paar dagen geleden gestuurd hadden.

Toepasselijke verrassing van #Rodentia15 #zinin

Ze bleven even kijken, en zagen commentaren verschijnen:

Hoe kom jij aan dat supercute ding?

Hebben!

@NedVerKna – waar kunnen we ze bestellen?

‘Zie je wel dat dit werkt,’ zei Casper. ‘Wacht maar af.’

En inderdaad, binnen een uur volgde de tweede foto, geplaatst door Bea Goffer.

Ik ook! Aan dit exemplaar valt niets beter te maken. Bedankt #Rodentia15

Er volgden vele reacties en foto’s. Er had zelfs iemand een filmpje gemaakt van het uitpakken van het cadeau.

Ik hoop dat het een #Rodentia15 cavia is … yes!

Victor voelde een kriebel in zijn buik. Was dit nou het virale effect waar ze al zo lang op wachtten? Hij nam Casper even apart. ‘Dit is goed, hè?’

‘Dit is heel goed, Victor. Ik zei het toch?’

‘Al die mensen die er ook een willen, wat kunnen we daarmee, denk je?’

‘Misschien moeten we het gewoon doen.’

‘Wat doen?’ vroeg Victor.

‘Iedereen die erom vraagt zo’n ding sturen.’

‘Dat kan wat worden.’

‘Zeker weten, Victor. En dat is precies de bedoeling.’

Victor voelde een tinteling in zijn lijf. ‘Kom.’

Casper volgde hem naar Catja en Martine.

‘Stop maar waar je mee bezig bent,’ zei Victor. ‘We gaan cavia’s versturen.’

‘Nee joh,’ reageerde Martine. ‘Dat kan helemaal niet. We gaan over een uur met z’n allen naar de locatie, om de sprekerslunch voor te proeven.’

‘Verzet dat maar,’ zei Victor. ‘Dit is belangrijker.’

Martine keek hem verbluft aan. ‘Belangrijker dan de fysieke locatie?’

‘Nee, maar wel nú belangrijker dan het locatiebezoek. Dit is een kans, en we moeten er direct op inspelen. Momentum.’ Hij wreef in zijn handen. ‘Catja en Casper, jullie gaan reageren op de aanvragen. Martine, jij regelt de logistiek; inpakken en adresseren, bijhouden wie wanneer zo’n ding gekregen heeft.’

‘Honoreren we alle aanvragen?’ vroeg Casper.

‘Ik zou in ieder geval alleen de mensen nemen die ook echt naar het congres gaan,’ zei Martine, nog steeds verbolgen.

‘Goed plan,’ zei Casper, ‘kunnen we ook een beetje druk zetten op de twijfelaars.’

‘Zal ik foto’s maken?’ vroeg Catja.

‘Waarvan?’

‘Nou, als we bezig zijn met inpakken enzo. Dan betrekken we de aanvragers er nog meer bij.’

‘Uitstekend. Doe je best. Martine, ik help je zo dadelijk mee met inpakken, oké?’

Ze zuchtte. ‘Oké dan maar weer.’

De conversatie op de verschillende socialmediakanalen laaide op toen ze meldden dat ze inderdaad meer cavia’s gingen weggeven. Alsof ze een popster waren die zijn shirt het publiek in ging gooien. ‘Hier, hier,’ klonk het in verschillende variaties.

Iedereen die zich nog niet voor het congres had ingeschreven maar toch een cavia wilde, moest beloven om zich in te schrijven. Veel mensen bleken het allang van plan, maar dit was net het zetje dat ze nodig hadden. De inschrijvingen stroomden binnen.

Om zeven uur waren er nog vijftig cavia’s over en bestelde Victor pizza.

Toen ze bij de laatste tien exemplaren waren aangekomen, meldden ze dat, en er ontstond online een flinke strijd om. Intussen stookten de gelukkige ontvangers het vuur op door foto’s te plaatsen met hun exemplaren.

Om negen uur ’s avonds waren alle cavia’s vergeven en ingepakt. Victor overwoog om nog een paar honderd extra exemplaren te bestellen, maar Casper verzekerde hem dat dit geen goed idee was: niet uitmelken, maar de schaarste koesteren. Daardoor had het extra status om te kunnen laten zien dat je een cavia gekregen had. Juist dat maakte het interessant om de foto te delen.

De opbrengst was gigantisch: honderden nieuwe, betrokken volgers via de verschillende socialmediakanalen van het congres en de NedVerKna. Bovendien hadden er zich in die paar uur tijd meer dan honderd mensen aangemeld voor het congres. Daarnaast hadden vele mensen de strijd gevolgd, wat leidde tot enorme zichtbaarheid.

En dat allemaal voor de prijs van driehonderd pluchen cavia’s en een dag van intensief teamwork. In dit tempo zouden ze het kunnen redden. Als er tenminste niets mis zou gaan…

Tot zover. Wil je verder lezen?

Dit is een hoofdstuk uit het boek ‘Trending Topic: we moeten iets met Social Media #MaarWat’ van Gerrit Heijkoop en Paula Vos.

Het boek start op 20 augustus 2015, als Victor een stevige discussie heeft met zijn voorzitter. Die vindt dat Victor meer met social media moet doen en dreigt zelfs het congres af te blazen als de sympathieke directeur niet snel resultaat boekt. Daar kan Victor het natuurlijk niet bij laten zitten.

We volgen Victor en zijn team vanaf dat moment real-time, aftellend naar 11 november 2015. Dan is het grote congres. Gaat het ze lukken?

Heb je het idee dat je ergens midden in valt en zou je het boek helemaal willen lezen? Dan kun je hier het volledige e-book in PDF bestellen.

Zet deze vast in je agenda:

1. Publicatie volgende hoofdstuk: 1 oktober 2015, 12:30  
2. Distributie van de papieren paperback (morgen al!): 1 oktober 2015
3. Boekpresentatie en netwerkborrel met heel veel leuke lezers: 11 november 2015, 16:00

Wanneer je klikt op de links hierboven kun je jouw exemplaar alvast veiligstellen of je registreren voor de boekpresentatie (we vragen een kleine bijdrage voor de catering).