vrijdag 11 september 2015
61 dagen tot het congres
203 inschrijvingen

Victor kreeg vanochtend in de auto het vrolijke muziekje niet uit zijn hoofd, maar dat wilde hij ook niet. Het roffelende deuntje dat de jongens van Viral Fantasy hadden uitgekozen voor het filmpje zou zelfs een steen opvrolijken. De opnamen hadden drie dagen geduurd, ze waren gemonteerd met de vaart van moderne videoclip en het resultaat was hilarisch.

In de studio hadden ze een enorm caviacircuit gebouwd waarin Poekie de weg moest vinden naar ‘Rodentia 2015’. Hollend en met enthousiaste piep- en purrgeluiden stak het beestje bruggen over, beklom een berg, gleed van een glijbaan af en draaide rondjes in een rad. Zijn kauwbewegingen waren nagesynchroniseerd met een stem die dingen zei zoals ‘waar is het feestje?’ en ‘cavia powerrr!’. Tot slot tikte hij met zijn neus op een knopje waardoor de deur naar de laatste ruimte openging: Rodentia 2015. Er vielen slingers uit de lucht, discolichten sprongen aan en er klonk harde muziek. Poekie schrok daar zó van, dat hij achteruit sprong, in paniek een salto maakte en bijna van de tafel viel waar het circuit op stond. De slow motion daarvan was Victors favoriete scène.

Toen hij gisteren met Catja en Casper de eerste vertoning had gezien, was er een last van hem afgevallen. Catja had de slappe lach gekregen toen Poekie in het rad omtolde en Casper, anders zo serieus, verslikte zich in zijn koffie bij de scène waarin Poekie door hoog stro loopt en in de camera niest. Aan alle virale eisen was voldaan: het was grappig, onverwacht en internationaal. Poekie was omgedoopt tot SuperGnawer, een karakter dat ver uitsteeg boven de bescheiden knager die elke dag tevreden in zijn hok zat.

 

Fluitend stapte Victor zijn auto uit. Vanaf vandaag kon het virale wonder zijn werk gaan doen.

Casper en Catja begroetten hem met rode wangen.

‘Het filmpje heeft al twintig views op YouTube,’ zei Catja. ‘Het staat er pas tien minuten op! En nu gaan we het op Facebook uploaden.’

‘Maar het staat toch al op YouTube, dat is toch juist voor filmpjes?’ zei Victor.

‘Ja, dat klopt,’ antwoordde ze, ‘maar het is beter om het ook rechtstreeks op Facebook te zetten. Dan gaat het automatisch spelen in de tijdlijn. Bovendien vertoont Facebook haar eigen video’s vaker dan de YouTubelinks.’

‘Dat laatste wist ik niet eens,’ zei Casper bewonderend.

‘O, dat heb ik ook geleerd bij zo’n live online seminar,’ ze legde een hand op Caspers arm. ‘Die zijn goed hoor, zou jij ook eens aan mee moeten doen.’

Ze stonden wel erg dicht bij elkaar, viel Victor op, maar hij realiseerde zich dat hij de aantrekkingskracht tussen die twee toch niet zou kunnen temperen. Je hebt nu eenmaal niet alles in de hand.

Op zijn kantoor twiette Poekie enthousiast toen hij binnenkwam.

‘Ja, jongen,’ zei Victor, en hij haalde Poekie even uit zijn kooi om hem te aaien, ‘je wordt beroemd.’

Bij het openen van zijn e-mail zakte zijn goede moed snel. De factuur van Viral Fantasy: € 8.150,-. De tweede aanbetaling van het congrescentrum: € 12.500,- en de kosten van de Facebookadvertenties: € 754,20. Hij hoefde niet in de administratie te kijken om te beseffen dat zijn vereniging nu technisch failliet was. Hij maakte een snelle rekensom in zijn hoofd en concludeerde dat ze zelfs bij duizend deelnemers maar net break-even zouden spelen.

‘Meneer van Wely?’

Catja stond voor zijn bureau. Hij had haar niet binnen horen komen. Snel klikte hij de e-mails weg.

‘Ik vroeg of u ook koffie wilde. Gaat het wel goed met u?’

Hij glimlachte. ‘Alles is prima. Koffie lijkt me heerlijk.’

Om weer in een goed humeur te komen, zocht hij het SuperGnawer filmpje op YouTube op. Al vijfentwintig views, al vijf meer dan zojuist, en inmiddels ook reacties:

LOL

Coole cavia!

ROFL

Gewoon supervet ha ha ha

Hij moest zich niet zo’n zorgen maken. Ze waren er bijna.

Catja bracht de koffie, Casper volgde in haar kielzog.

‘Ze is echt goed, Victor,’ zei Casper.

‘Dat weet ik,’ zei Victor, en hij nam tevreden het kopje aan.

‘Ze heeft onze online advertenties geanalyseerd.’ Casper keek Catja aan. ‘Daar kwamen interessante dingen uit.’

Catja vertelde dat ze eerder die week een online uitzending had bekeken over het effectiever maken van socialmedia-advertenties.

‘Met een persoonlijke aanhef blijken mensen meer aandacht voor de advertentie te hebben,’ legde ze uit.

‘Dat klinkt logisch,’ zei Victor. ‘Dat is ook de reden waarom wij gepersonaliseerde e-mails sturen. Maar hoe doe je dat op social media?’

‘Precies hetzelfde, eigenlijk,’ antwoordde ze. ‘Wij selecteren nu in social media al bepaalde doelgroepen die onze advertenties te zien krijgen, zoals dierenartsen en wetenschappers. Per doelgroep kunnen we die ook een eigen advertentie tonen, met een gerichte aanhef.’

Casper knikte. ‘Slim hè.’

‘Hoe ziet dat eruit?’ vroeg Victor, die enthousiast werd. Hoe persoonlijker, hoe beter.

Catja opende een scherm op zijn computer. ‘Kijk, deze heb ik al aangepast. Het is de advertentie die dierenartsen te zien krijgen.’

De eerste regel was:

Hé, dierenarts!

Daarna volgde een plaatje en de promotietekst.

Victor merkte dat deze aanhef inderdaad zijn aandacht trok. En hij was niet eens dierenarts, al had hij dat vroeger best willen worden.

‘Dat doen we ook met de andere doelgroepen,’ legde ze uit.

‘Dat gaat het aantal reacties absoluut verhogen,’ verzekerde Casper. ‘Maar we hebben nog iets ontdekt, dat is wat minder gunstig.’

Ze hadden ook de winactie geanalyseerd en daaruit bleek dat de likes die hun Facebookpagina daardoor kreeg, vooral kwamen van jonge meisjes. Niet helemaal hun doelgroep. Ze overlegden over een andere beloning. Pennen? Caviabedjes? Paraplu’s? Van geen enkele prijs werden ze erg enthousiast, dus ze betwijfelden of anderen dat dan wel werden.

‘Waarom geven we überhaupt een prijs weg?’ vroeg Martine, die net binnen was gekomen en worstelde met de mouw van haar jas.

‘Tss,’ zei Casper, ‘het heet een win-actie, Martine.’

‘Maar dan impliceer je toch dat de pagina op zichzelf niet leuk genoeg is om te liken?’ Ze bevrijdde haar arm met een ruk uit de mouw. ‘Dat je mensen daar dus iets voor moet geven? Dat vind ik nogal een zwaktebod.’

Casper schudde driftig nee, maar Victor vond het een scherpe observatie.

‘Als we de pagina zelf interessanter maken, met meer tips en leuke filmpjes, dan is dat in zichzelf toch een beloning?’ zei hij. ‘We hebben inmiddels wel wat boeiende informatie te bieden.’

Catja knikte. ‘Daar heeft u gelijk in, meneer van Wely.’

‘Laten we die win-actie dan voorlopig maar stoppen en ons concentreren op de inhoud.’

Casper leek te gaan protesteren, toen Catja zuchtte.

‘Sorry,’ zei ze, ‘maar ik ben eigenlijk wel blij. Dat inpakken was echt veel werk.’ Ze glimlachte naar Casper, die zijn mond hield.

Victors humeur knapte ervan op. Het meten en bijsturen van die online campagnes was inderdaad gemakkelijk en zou ongetwijfeld helpen.

 

Victor zorgde dat hij die middag eerder bij Het Verdronken Kalf was dan zijn vrienden, om ze met het filmpje te kunnen verrassen. Het was een zachte nazomerdag en het terras zat vol. De zon ging schuil achter lichte bewolking. Het kwam hem goed uit: dan was het scherm beter te zien.

Ronald was er als eerste, en complimenteerde Victor met het filmpje, dat hij op Facebook al bekeken had. Victor vond het jammer, zo was de verrassing er toch een beetje af.

‘Hartstikke leuk,’ zei Ronald. ‘Ik hoop dat je netwerk erop aanhaakt. Daarover gesproken, kijk jij wel eens in je LinkedIn uitnodigingen? Ik heb laatst iemand naar je doorverwezen, maar die accepteer je maar niet.’

‘Er staan nog wel wat verzoeken open,’ bekende Victor, ‘dat zijn mensen die ik niet ken.’

Dick schoof aan. ‘Wat kijken jullie serieus zeg, het is weekend hoor.’

‘We hebben het over LinkedIn-uitnodigingen.’

‘Die accepteer ik gewoon allemaal,’ zei Dick, ‘ik heb al ruim twaalfhonderd connecties. Groot denken, weet je wel? Hebben jullie al besteld?’

Ongeduldig gebaarde hij naar Stella en stak drie vingers op. Daar achteraan maakte hij een gebaar dat Victor inmiddels kende als de imitatie van een krekel. Getver, dacht hij, één keer insectensnacks was voor hem wel genoeg geweest.

‘Ik accepteer geen onbekenden,’ zei Victor beslist.

‘Zonde,’ antwoordde Ronald.

Victor keek hem vragend aan.

‘Zo iemand neemt de moeite om je uit te nodigen. Dat doet hij niet voor niks. Hij kent jou in ieder geval wél, op wat voor manier dan ook. Misschien is het wel een potentieel nieuw lid, of een interessante onderzoeker.’

Victor dacht na. Hij had in die lijst inderdaad wel eens mensen zien staan die hem interessant leken. ‘Natuurlijk ben ik wel nieuwsgierig,’ zei hij, ‘maar als ik ze accepteer, zit ik eraan vast. Dat wil ik niet.’

‘Dat hoeft ook niet,’ zei Ronald. ‘Als je wilt weten waarom iemand je benadert, kun je ze dat vragen in een bericht, voordat je besluit of je ze accepteert. Het is een goed verborgen optie, maar ik las vorige week op een blog waar het zit. Vanavond stuur ik je de link wel.’

Dat was een goed idee, vond Victor. Het was een kans om zijn netwerk uit te breiden, en dan kon hij die mensen meteen de link naar het filmpje meesturen. Het filmpje!

Toen Stella het bier bracht, trok hij zacht aan haar arm en fluisterde: ‘Nu.’ Hij hield het scherm goed in de gaten. Zodra hij de eerste tonen van de muziek hoorde, hief hij het glas. SuperGnawer keek vanaf het grote scherm zijn publiek aan en sprintte het circuit in.

Ze lachten, niet alleen Dick en Ronald, maar het hele terras. Ze lachten bij het rad, ze gniffelden bij de commentaren, ze hielden hun adem in bij de glijbaan en lachten, samen met Victor, bij de verschrikte salto op het einde. Toen de praktische informatie in beeld kwam, waar SuperGnawer enthousiast aan snuffelde, begon Dick te klappen. Ronald volgde en binnen de kortste keren applaudisseerde het hele terras.

‘Ga staan,’ spoorde Ronald hem aan.

Victor stond op en voelde zich even zelf SuperGnawer. Er was geen enkele twijfel meer dat dit ging werken.

Hij voelde een tik op zijn schouder: Bea Goffer.

‘Victor, wat een aardig filmpje.’ Ze schudden elkaars hand.

‘Ja, vind je het leuk? Ik zag je reactie op Facebook ook al.’ Alleen al het feit dat hij dit kon zeggen, maakte Victor trots, niet alleen op het filmpje, maar ook op zichzelf als kersverse socialmediagebruiker.

‘Ik kom ook naar het congres hoor, goed programma. Zie ik je maandag weer met Poekie?’

Victor keek naar het scherm, waar Poekie vol in beeld was. ‘Uiteraard,’ zei hij tegen de arts, ‘we moeten goed voor onze filmster zorgen.’

‘Dit wordt een hit, kerel.’ Dick sloeg hem op zijn schouder en wenkte naar Stella voor een volgende ronde. ‘Dit gaat heel groot worden.’

Ronald keek op zijn telefoon nog een keer naar het filmpje. ‘Al ruim honderd keer bekeken,’ constateerde hij. ‘Honderdeen, honderdtwee, ha ha, dat gaat als een trein.’

 

Natuurlijk dronk hij te veel die middag, maar het mocht wel een keer, vond Victor. Ze hadden zoveel goeds gedaan die week. De socialmedia-advertenties waren aangescherpt, ze zouden nog betere content plaatsen en… het filmpje. Hij glom als hij eraan dacht en het applaus van het terras klonk nog lang na in zijn oren. Hij keek nog maar eens op YouTube: 156 keer bekeken. Op Facebook zelfs al 612 keer, zag hij tot zijn verbazing. Catja had gelijk; daar ging het nog harder.

Met de tip van Ronald zou hij ook zijn LinkedIn-netwerk verder uitbreiden. Nieuwe mensen leren kennen vond hij altijd leuk.

Wat was er nog meer gebeurd vandaag? De aanmaningen. Niet aan denken, sprak hij zichzelf toe. De kosten gaan voor de baten uit. Gewoon zorgen dat de baten hoger werden. Dat moest lukken, er was geen andere mogelijkheid.

 

Tot zover. Wil je verder lezen?

Dit is een hoofdstuk uit het boek ‘Trending Topic: we moeten iets met Social Media #MaarWat’ van Gerrit Heijkoop en Paula Vos.

Het boek start op 20 augustus 2015, als Victor een stevige discussie heeft met zijn voorzitter. Die vindt dat Victor meer met social media moet doen en dreigt zelfs het congres af te blazen als de sympathieke directeur niet snel resultaat boekt. Daar kan Victor het natuurlijk niet bij laten zitten.

We volgen Victor en zijn team vanaf dat moment real-time, aftellend naar 11 november 2015. Dan is het grote congres. Gaat het ze lukken?

Heb je het idee dat je ergens midden in valt? Dan vind je hier alle afleveringen van ‘Trending Topic’ tot nu toe.

Zet deze vast in je agenda:

1. Publicatie volgende hoofdstuk: 14 september 2015, 11:30  
2. Verschijnen van het e-book in PDF (iBooks en Kobo volgt later): 18 september 2015
3. Distributie van de papieren paperback (daarna ook verkrijgbaar via Bol.com): 1 oktober 2015
4. Boekpresentatie en netwerkborrel met heel veel leuke lezers: 11 november 2015, 16:00

Wanneer je klikt op de links hierboven kun je jouw exemplaar alvast veiligstellen of je registreren voor de boekpresentatie (we vragen een kleine bijdrage voor de catering).