Toen Victor thuiskwam, ging hij meteen naar bed. Denise zette een kop thee voor hem, die nog onaangeroerd op het nachtkastje stond toen hij ‘s middags om vier uur wakker werd van de deurbel. Het schelle geluid klonk onafgebroken tot het moment dat zijn vrouw opendeed.

Victor had een volledig droomloze slaap achter de rug. Hij verlangde ernaar terug, want de penibele werkelijkheid die zijn brein binnensloop beviel hem geenszins. Met zijn ogen dichtgeknepen probeerde hij tegen beter weten in weer in slaap te komen. Fragmenten van het interview flitsten door zijn hoofd. Wat had hij in godsnaam gezegd daar op dat parkeerterrein? Op het moment zelf had het logisch geleken om de activisten aan te vallen, zijn liefde voor Poekie breed uit te meten en toe te geven dat hij de strijd dreigde te verliezen. Maar nu leek het hem eerder pathetisch. Dat was het geweest, pathetisch en onbeheerst. Geen directeur waardig.

Beneden in de gang hoorde hij de bekende stem van Casper. Er was niet te horen wat die zei, maar wel dat Denise uit alle macht duidelijk maakte dat haar man niet gestoord kon worden. Hij ging rechtop in bed zitten. Door een kier in de gordijnen viel een brede straal zonlicht op zijn dekbed. Hij zuchtte diep. Aan de opgewonden stem van Casper hoorde hij dat het mis was.

Had hij eindelijk de aandacht van de pers, moest hij het zó verknallen. Hij wou dat hij iets kon doen om het goed te maken, maar tot nu toe maakte hij de zaken alleen maar erger. Hij sloeg met een vuist op het matras.

Beneden werd Casper steeds opgewondener. Victor hoorde de woorden ‘televisieoptreden’, ‘Instinct’ en ‘Twitter’ en kreeg pijn in zijn buik. Mechanisch poetste hij zijn tanden, hij plensde koud water in zijn gezicht en kamde zijn haren. Het moest maar.

Casper keek hem aan toen hij de trap af kwam, en rende hem een paar treden tegemoet. De jongen zag er nog stralender uit dan op de foto’s met Catja.

‘Je hebt het voor elkaar, Victor!’ zei hij.

Victor knipperde met zijn ogen, keek Denise aan, die glimlachend haar schouders ophaalde, en toen weer naar Casper.

Die sprak woord voor woord, op het ritme waarmee Victor de laatste treden van de trap afdaalde: ‘De. Wereld. Draait. Door.’

‘Wat?’ Victor vreesde even dat Casper was doorgedraaid.

‘Vanavond. Jij en ik. Over Rodentia.’

Haalde Casper een grap met hem uit? Hij probeerde de spot op diens gezicht te ontdekken.

‘Jouw interview met Instinct vanochtend, weet je nog?’

Of hij dat nog wist! Hij werd er misselijk van.

‘Je oproep is online opgepikt. Eerst door de Nederlandse Vereniging van Verdelgers, toen de wetenschappers, de dierenartsen, de fokkers, en tenslotte echt iedereen. En vanmiddag kwamen er remixen en persiflages. Je was trending topic op Twitter!’

‘Trending topic? Ik?’

‘De remixen hebben zelfs een eigen hashtag, #proeman.’

‘Proeman?’

Casper lachte geheimzinnig. ‘Heb je hier een laptop ofzo?’

Ze gingen aan de eettafel zitten, Victors vrouw gaf hen haar tablet.

Casper zocht een YouTubefilmpje op.‘ Dit is er maar een van de vele,’ zei hij.

Als startbeeld zag Victor zijn eigen hoofd, met verward haar en kleine oogjes.

‘Toe dan.’

Toen Victor niet op ‘play’ drukte, deed Casper dat.

Het verwarde hoofd begon te praten. Met een fikse beat eronder leken zijn gesampelde woorden op een rap: ‘Ik houd van Poekie, cavia’s, ratten, ik houd van Poekie, verkleedpartij – ik houd van dieren, Poekie gelukkig, Poekie verwend, blij blij blij’. Bij wat er toen volgde wist hij niet of hij zich nou moest schamen of moest lachen. ‘Prrrroee, prrrooe, prrroee, prrroee, prrroee, prrroee, blij blij blij,’ was het refrein. Hij zag op het schermpje zijn gezicht boven Poekies kooi.

Casper straalde nog steeds. ‘Het is briljant, Victor, er staan wel tien van die remakes op YouTube, het lijkt wel een wedstrijd wie de leukste kan maken. Je bent een ster.’

Denise was op het geluid afgekomen en keek mee over zijn schouder. Ze lachte terwijl hij het volgende filmpje bekeek. In de hoek van de kamer purrde Poekie in zijn kooi. Door alle vrolijkheid heen, slopen de gedachten aan het mislukte congres Victors brein binnen. Hij legde de tablet op tafel, ‘Prroe, prroe,’ klonk het uit het apparaat.

‘Prrr, prrr,’ antwoordde Poekie.

‘Ik vind het grappig, Casper, maar wat hebben we eraan? Het congres is verloren.’

Casper lachte, en praatte Victor bij over wat er die ochtend gebeurd was.

Zowel Casper als Jacques hadden op verschillende niveaus gebeld met Animal Revolution. Die waren op hun standpunt blijven staan dat dierenfilmpjes op internet verwerpelijk waren, maar door de grote populariteit van Victor haakten er geen mensen meer aan bij de actie en doofde de rel net zo snel als hij was opgelaaid.

PetFoodies liftte graag mee op Victors plotselinge populariteit en zette het sponsorschap voort. Ze hadden het nieuwsfilmpje met Victors oproep prominent op hun eigen digitale media geplaatst, met een link naar de Rodentia congreswebsite. Op Caspers verzoek maakten ze hun sponsorbijdrage eerder over, zodat het congrescentrum betaald kon worden.

Op Rodentnet had Casper in de discussie van Professor Gentle ingebracht dat ze er alles aan zouden doen om het congres voort te zetten en hij had er de oproep van Victor bij geplaatst, waar zeer positief op gereageerd werd. Mensen herkenden de verdedigende rol waar je in terecht kwam als je op een impopulaire manier met aaibare dieren werkte. Of als je juist met minder aaibare beesten werkte, zoals ratten. Bovendien besefte men door de uitzending dat het voortbestaan van de NedVerKna samenhing met het succes van het congres. Er volgden in snel tempo nieuwe inschrijvingen voor het congres, en men riep elkaar op om ook te komen. Casper liet het op Twitter zien.

@CarlyScience20 schreef:

Ik ga naar #Rodentia15 en nodig @Julia_Zonos uit om ook te komen. #RedNedVerKna

@RobertvanDijk plaatste:

Ik ga naar #Rodentia15 en nodig @VicHimself uit. #RedNedVerKna

En zo tientallen berichten onder elkaar, afgewisseld met verwijzingen naar het nieuwsfilmpje, reacties, commentaren en foto’s van mensen met hun knaagdieren. Elk bericht had een reactie van @NedVerKna met een bedankje of opmerking.

‘En nu moeten we nog opschieten,’ zei Casper, ‘want om zes uur verwachten ze ons in de studio.’

Met open mond keek Victor hem aan. ‘Dus dat van De Wereld Draait Door is serieus? Wat moeten die nou met ons?’

‘Je bent het grootste virale succes in Nederland aller tijden en ze willen de man achter het filmpje leren kennen. De producent zei iets over bevlogenheid en authenticiteit, weet ik veel. Als we er zitten kunnen we wel iets over het congres roepen.’

‘Nee,’ Victor legde een hand op Caspers arm, ‘ik ga gewoon vertellen wat ik te zeggen heb. Over NedVerKna, en over het belang van dierenwelzijn.’

‘Maar we kunnen toch wel wát over Rodentia zeggen?’

‘Hoeveel inschrijvingen hebben we eigenlijk?’

Casper lachte: ‘Toen ik op kantoor wegging al meer dan zeshonderd. Maar ze stromen nog steeds binnen.’

Tot zover. Wil je verder lezen?

Dit is een hoofdstuk uit het boek ‘Trending Topic: we moeten iets met Social Media #MaarWat’ van Gerrit Heijkoop en Paula Vos.

Het boek start op 20 augustus 2015, als Victor een stevige discussie heeft met zijn voorzitter. Die vindt dat Victor meer met social media moet doen en dreigt zelfs het congres af te blazen als de sympathieke directeur niet snel resultaat boekt. Daar kan Victor het natuurlijk niet bij laten zitten.

We volgen Victor en zijn team vanaf dat moment real-time, aftellend naar 11 november 2015. Dan is het grote congres. Gaat het ze lukken?

Heb je het idee dat je ergens midden in valt en zou je het boek helemaal willen lezen? Dan kun je hier het volledige verhaal lezen als papieren paperback of het e-book in PDF bestellen.

Zet deze vast in je agenda:

1. Publicatie volgende hoofdstuk: 5 oktober 2015, 19:50 (dat is vanavond dus al!) 
2. Boekpresentatie en netwerkborrel met heel veel leuke lezers: 11 november 2015, 16:00

Wanneer je klikt op de link hierboven kun je registreren voor de boekpresentatie (we vragen een kleine bijdrage voor de catering).