Het mooie nazomerweer was nu definitief voorbij. Bij het Verdronken Kalf stonden de terrasstoelen opgestapeld onder een afdak, regen miezerde op de tegels.

Bij binnenkomst viel Victor op hoe rustig het was in de vroeger zo drukke kroeg. Er waren maar een paar tafeltjes bezet. Het advertentiescherm, dat nu binnen hing en waarop snel gemonteerde reclamefilmpjes werden afgewisseld met eenvoudige lokale spotjes, verspreidde een hard licht.

Aan de bar zat Dick over een biertje gebogen. Victor was opgelucht om hem te zien. Zijn vriend had hem niet teruggebeld sinds het Bugbites-schandaal losgebarsten was.

Hij keek pas op toen Victor hem op zijn schouder tikte.

‘Ik zit hier al een paar uur,’ bekende Dick, ‘ik heb toch niks meer te doen.’

Stella keek Victor aan, en schudde haar hoofd.

Dick vervolgde: ‘Vanochtend ben ik ontslagen. Het kostte Total Food Group precies drie dagen om hun handen van me af te trekken. Ze hadden een zondebok nodig, nou, die hebben ze gevonden.’ Hij spreidde zijn armen. ‘Het is allemaal de schuld van Dick Driessen.’ Zijn armen vielen slap op de bar.

‘Maar het lag toch niet alleen aan jou?’ zei Victor, en hij ging naast hem zitten. Zo mismoedig had hij zijn vriend nog nooit gezien.

‘Die hyena’s van Food Spy’s gíngen maar door.’ Dick pakte een bierviltje en tikte ermee op de bar. ‘Ze hebben een prachtig product om zeep geholpen. Een práchtig product. Alleen omdat ze zo nodig allerlei geruchten moesten verspreiden.’

‘Was het niet waar dan?’

‘Eén zending, Victor, één zending uit China. Op basis daarvan zijn ze helemaal los gegaan. Het vertrouwen van de consument is weg, kwijt.’

‘Maar heb je dat dan niet uitgelegd?’

‘Natuurlijk wel. Ik heb gereageerd, genuanceerd en feitelijk. Maar er was geen beginnen aan.’ Boos keek hij Victor aan, die er bijna bang van werd. ‘Die irritante principiële klootzakken. Ze doen of ze zo rechtvaardig en correct zijn, maar het is gewoon een stelletje ongenuanceerde haatzaaiers. Speculatie, halve waarheden, opruiende leuzen. Het gaat ze helemaal niet om de voedselveiligheid, het gaat ze alleen maar om aandacht. Uiteindelijk heb ik dat maar eens gezegd. En toen brak de hel pas echt los. Ik kreeg de hele voedselveiligheidsbeweging over me heen.’

‘Heeft Total Food Group je daarom ontslagen?’

‘Ze hebben me geofferd, om hun eigen reputatie te redden. Alsof ik de rotte appel ben en verder alles oké is.’ Hij boog zich naar Victor toe, het zweet parelde op zijn bovenlip. ‘Drie minuten na mijn ontslag brachten ze een persbericht uit en zetten ze het op al hun socialmediakanalen. Daarmee was de kous af.’

Ronald, die zich bij hen voegde, probeerde de sfeer nog een beetje op te krikken maar ook hij kon Dick niet opmonteren. Na hun derde biertje, dat Dicks zesde was, ging die naar huis.

Hardop vroeg Victor zich af wat Dick had kunnen doen om deze rel te voorkomen.

Ronald haalde zijn schouders op: ‘Als het zover is, ben je te laat. Ze hadden meer moeten investeren in een community in plaats van al hun geld in advertenties te stoppen. Je moet vrienden maken voordat je ze nodig hebt.’

‘Niemand houdt van advertenties,’ zei Victor peinzend.

Ronald knikte. ‘Hij had meer kunnen doen met het verhaal achter het product. Er zijn mensen die geloven dat je met insecten de mondiale voedselcrisis oplost en dat het ook nog eens supergezond is. Als hij met die gemeenschap een band had opgebouwd, dan had hij een ijzersterk fundament gehad, een leger van fans om weerwoord te bieden aan Food Watchers. Maar Dick wilde vooral snel veel omzet maken, en hij heeft het hele verhaal alleen maar commercieel ingestoken. Bugbites had geen fans. Bugbites had alleen bereik.’

Victor schudde zijn hoofd. ‘Toch snap ik niet dat het zo uit de hand is gelopen. Hij had toch gewoon een antwoord?’

‘Als het zo gevoelig ligt moet je nooit online reageren,’ wierp Ronald tegen. ‘En helemaal niet als je boos bent, of moe. Dan maak je het alleen maar erger. Als ik van iemand een klacht krijg via social media, hoe klein ook, dan benader ik zo iemand persoonlijk, van mens tot mens. Nooit publiek. Laatst nog, bij een training. Er twitterde iemand dat onze snacks ongezond waren.’

Victor deed een greep in de zoutjes die Stella had neergezet.

‘Ik ben naar die vrouw toe gelopen en heb haar bedankt voor de suggestie. Toen was de angel er meteen uit.’

‘Wat een beetje persoonlijke aandacht al niet kan betekenen,’ zei Victor. ‘Zoiets had Dick ook kunnen doen natuurlijk.’

Ronald staarde naar het advertentiescherm. ‘Ik weet niet of dat in dit geval veel zin had. Volgens mij wilde Food Watchers inderdaad geen oplossing, zij wilden een groot bedrijf aan de schandpaal nagelen. En Total Food Group heeft de schande afgewenteld op Dick. Laf hoor.’

Victor knikte. Het was beter geweest als Dick minder had geadverteerd en meer aandacht had besteed aan interactie met zijn doelgroep. Maar hoewel zijn vriend duidelijk fouten gemaakt had, was dit wel een erg radicale straf van zijn werkgever.

Beschaamd dacht Victor terug aan zijn eigen idee dat hij met grootscheepse inzet van online advertenties de massa wel mee zou krijgen. Gelukkig hadden ze nu bijgestuurd. Alleen nog relevante berichten plaatsen, reageren op anderen en ze stuurden hun beste contacten zelfs cadeautjes. Misschien moest hij Dick ook maar een pluchen cavia sturen. Niet omdat hij nou zo’n toonaangevende figuur was op social media, integendeel. Maar gewoon als een gebaar van een vriend.

En de NedVerKna? Ze zaten op de goede weg, maar er was nog veel werk te verzetten. Uit het verhaal van Dick bleek maar weer hoe wezenlijk het was om steeds met hun volle aandacht bij de social media te blijven. Victor had op dat moment nog geen idee hoe belangrijk dat zou blijken.

Tot zover. Wil je verder lezen?

Dit is een hoofdstuk uit het boek ‘Trending Topic: we moeten iets met Social Media #MaarWat’ van Gerrit Heijkoop en Paula Vos.

Het boek start op 20 augustus 2015, als Victor een stevige discussie heeft met zijn voorzitter. Die vindt dat Victor meer met social media moet doen en dreigt zelfs het congres af te blazen als de sympathieke directeur niet snel resultaat boekt. Daar kan Victor het natuurlijk niet bij laten zitten.

We volgen Victor en zijn team vanaf dat moment real-time, aftellend naar 11 november 2015. Dan is het grote congres. Gaat het ze lukken?

Heb je het idee dat je ergens midden in valt en zou je het boek helemaal willen lezen? Dan kun je vanaf vandaag het e-book in PDF bestellen.

Zet deze vast in je agenda:

1. Publicatie volgende hoofdstuk: 20 september 2015, 15:00  
2. Distributie van de papieren paperback (daarna ook verkrijgbaar via Bol.com): 1 oktober 2015
3. Boekpresentatie en netwerkborrel met heel veel leuke lezers: 11 november 2015, 16:00

Wanneer je klikt op de links hierboven kun je jouw exemplaar alvast veiligstellen of je registreren voor de boekpresentatie (we vragen een kleine bijdrage voor de catering).