Victor was tevreden over Catja: ze werkte hard aan de socialmediakanalen, en nu stond ze ook nog knuffelcavia’s in te pakken. Casper en zij hadden een winactie op Facebook georganiseerd waar mensen deze pluchen beestjes mee konden winnen. Deelnemers hoefden daarvoor alleen maar de NedVerKna pagina te liken en antwoord te geven op de vraag:

Welk dier hoort er niet bij: bever – muis – konijn – waterzwijn?

De meeste mensen gokten op waterzwijn, wat Victor grappig vond, omdat het waterzwijn, beter bekend als capibara, juist het grootste knaagdier ter wereld was. Het konijn hoorde er niet bij. Dat behoorde immers tot de haasachtigen, heel wat anders, zoals Victor graag op verjaardagsfeestjes uitlegde. Ondanks dat de meeste mensen fout antwoordden, had de actie hun Facebookpagina snel meer dan honderd nieuwe likes opgeleverd.

Er waren deze week meer inschrijvingen voor het congres binnengekomen, maar in een tempo dat nog steeds de zalen niet vol zou krijgen. Twee of drie per dag, zo kwamen ze in november nog niet eens op vierhonderd uit. Het was maar goed dat ze maatregelen hadden genomen, want als dit alles was, konden ze de NedVerKna opheffen. Dat besefte Victor maar al te goed.

Hij vond afleiding op Rodentnet, waar hij met hulp van Casper zijn weg had gevonden. Er vonden goede inhoudelijke discussies plaats en hij trof verschillende vakgenoten die hij sinds het vorige internationale congres niet gesproken had. Zoals Mara McKenzie. Als je haar kleine, elegante gestalte zag, zou je niet denken dat zij een van de meest succesvolle rattenbestrijders van de wereld was. Hij wist dat ze niet naar het congres kon komen, maar kreeg van haar een paar goede vragen die de discussieleider tijdens het confrontatiepanel kon stellen. Andere deelnemers in de discussie reageerden verheugd dat Rodentia zo serieus aandacht aan het onderwerp zou besteden, en enkelen schreven zich in.

Verder las Victor geïnteresseerd een reportage over ratten die in Congo werden ingezet als opspoorders van mijnen. Hij zag dat Casper hierop gereageerd had, en bij zijn reactie een link naar de congreswebsite had geplaatst. Slim, vond hij.

In een verhit debat over tandverzorging zag hij ineens felle beweringen van Jacques. Snel klikte Victor het forum weg. Hij vroeg zich af of Jacques kon zien dat hij online was. Hij had in deze spannende tijden liever niet de ogen van de bestuurder op zich gericht.

Op Facebook was het hem niet gelukt om de insectenadvertenties uit te zetten, maar zijn opmerking had wel veel bijval gekregen. Geen reactie van Bugbites.

Toen hij ter afsluiting van de week nog eens op de Twitterpagina van de NedVerKna keek, knipperde hij een paar keer met zijn ogen. 3112 volgers. Dat was boven alle verwachting. Opgetogen WhatsAppte hij het getal aan Dick en Ronald, met als toevoeging:

 Zie jullie straks #biertjeverdiend

Nadat Catja hem had uitgelegd dat ze voor 22 euro drieduizend volgers had gekocht, werd hij iets minder euforisch. Ook voor Facebook had ze extra vind-ik-leuks gekocht.

‘Wat hebben we daar dan aan?’ vroeg hij. ‘Zijn dat mensen die iets met knaagdieren hebben?’

‘Daar kon ik niet op selecteren,’ antwoordde ze. ‘Maar dat getal geeft ons wel meer autoriteit, waardoor anderen eerder geneigd zullen zijn om aan te haken.’

Daar zat wat in, en hij kon hiermee Jacques in ieder geval iets positiefs laten zien. En dat had hij wel nodig, want de driehonderd inschrijvingen hadden ze niet gehaald. De teller was blijven steken op 185.

Dick WhatsAppte terug:

Onder de indruk. Bijna weekend, tot zo.

Er stond een pictogram van twee proostende biertjes bij.

Victor vroeg zich af hoe hij dat voor elkaar kreeg en ontdekte met Catja’s hulp de enorme lijst met pictogrammen. Na minutenlang bladeren tussen poppetjes, bloemen, allerlei dieren (hé, een hamster) en zelfs hele skylines, stuurde hij Dick toch gewoon een bericht met een simpele smiley:

Tot zo 🙂

Hij wist zelf ook wel dat hij tijd zat te rekken. Hij moest nog één ding doen, en dat had hij zo lang mogelijk uitgesteld. Jacques bellen. Vorige week had hij gebluft, en de bluf had hij niet waargemaakt. Hij ontkwam er niet aan, hij zou open kaart moeten spelen. De voorzitter was niet onredelijk; als Victor hem vertelde wat er nog in de pijplijn zat, kreeg hij vast wel wat meer tijd. Hij draaide zijn stoel om, keek naar buiten, en klikte Jacques’ nummer aan op zijn telefoon.

‘Victor.’ De bestuurder klonk vrolijk.

Victor voelde zijn knieën knikken, ondanks dat hij zat. ‘Jacques, ik dacht, ik praat je even bij.’

Toen hoorde hij de bekende basstem achter zich: ‘Dat doe je dan maar live.’

Victor viel bijna van zijn stoel.

‘Ik was in de buurt.’ De bestuurder liep direct door naar Poekie. ‘Beter, maar nog steeds niet echt florissant, hè?’

‘Het staat zijn populariteit niet in de weg.’

‘Hoezo?’

‘Poekie heeft al meer dan honderdtwintig volgers op Instagram.’

‘Op wat?’

‘Instagram, iets van de jeugd. We moeten verjongen, Jacques.’

Jacques plofte in een stoel. ‘Volgens mij moeten we eerst een congres vol krijgen.’

Victor ging tegenover hem zitten. ‘Het gaat prima, hoor. De advertentiecampagnes doen het hartstikke goed. We hebben ruim tweeduizend likes op Facebook en drieduizend Twittervolgers.’

Jacques floot tussen zijn tanden. ‘Indrukwekkend. Ik zei het toch, social media, dat kan hard gaan. Dan zal het met die inschrijvingen ook wel opschieten. Kom maar op met dat printje.’ Hij stak zijn hand uit.

Victor keek Jacques aan, vastbesloten om de harde waarheid met hem te delen en samen naar een oplossing te zoeken. Jacques’ blik stond echter zo vastbesloten, dat Victor het risico te groot vond.

‘Eh,’ hij keek naar zijn computerscherm en sloeg een paar willekeurige toetsen aan. ‘De printer doet het niet. Maar ik weet het wel uit mijn hoofd.’ Hij keek Jacques opnieuw aan en wist het zeker: deze man zou het congres afblazen als hij nu een getal noemde dat lager dan driehonderd was. Met een droge mond zei hij: ‘304.’ Hij hoopte dat de warmte die hij in zijn gezicht voelde, niet te zien was.

‘Zo, zo,’ zei Jacques. ‘Dat heb je mooi voor elkaar.’

Victor produceerde een glimlach waarvan hij zich afvroeg of Jacques erin zou trappen. ‘Ja, we zijn lekker bezig.’ Hij schraapte zijn keel.

Jacques stond op. Hij had zijn jas niet eens uitgedaan. ‘Het is een goed resultaat, maar je bent er nog niet, kerel. Wat is het, nog tien weken? Nog zevenhonderd erbij. Da’s zeventig inschrijvingen per week. En dan moet je dit tempo wel volhouden.’ Bij de deur draaide hij zich om. ‘Eerlijk gezegd, Victor, ik had het niet verwacht. Goed gedaan.’

Victor was blij dat Jacques de deur van zijn kantoor achter zich dicht deed. Toch wachtte hij nog totdat hij de centrale deur hoorde dichtklappen, voordat hij met kracht uitademde. Zijn hand trilde toen hij zichzelf een glas water inschonk. Hij had weer gelogen. Niks voor hem, maar hij had geen keus. Hij ademde diep in en uit om zichzelf te kalmeren. Het was maar beter om positief te blijven. Hun zichtbaarheid was inderdaad indrukwekkend: advertenties, een populaire winactie, duizenden volgers. Het moest zich alleen nog wel vertalen in deelnemers aan hun congres. Hij dronk het glas water in een keer leeg. Gelukkig had hij een troef achter de hand waarmee hij Jacques, het bestuur en de hele wereld zou verrassen. Nog een week, dan was het filmpje klaar. Dan kon hij eindelijk alles waarmaken.

Tot zover. Wil je verder lezen?

Dit is een hoofdstuk uit het boek ‘Trending Topic: we moeten iets met Social Media #MaarWat’ van Gerrit Heijkoop en Paula Vos.

Het boek start op 20 augustus 2015, als Victor een stevige discussie heeft met zijn voorzitter. Die vindt dat Victor meer met social media moet doen en dreigt zelfs het congres af te blazen als de sympathieke directeur niet snel resultaat boekt. Daar kan Victor het natuurlijk niet bij laten zitten.

We volgen Victor en zijn team vanaf dat moment real-time, aftellend naar 11 november 2015. Dan is het grote congres. Gaat het ze lukken?

Heb je het idee dat je ergens midden in valt? Dan vind je hier alle afleveringen van ‘Trending Topic’ tot nu toe.

Zet deze vast in je agenda:

1. Publicatie volgende hoofdstuk: 11 september 2015, 16:00  
2. Verschijnen van het e-book in PDF (iBooks en Kobo volgt later): 18 september 2015
3. Distributie van de papieren paperback (daarna ook verkrijgbaar via Bol.com): 1 oktober 2015
4. Boekpresentatie en netwerkborrel met heel veel leuke lezers: 11 november 2015, 16:00

Wanneer je klikt op de links hierboven kun je jouw exemplaar alvast veiligstellen of je registreren voor de boekpresentatie (we vragen een kleine bijdrage voor de catering).