donderdag 27 augustus 2015
76 dagen tot het congres
165 inschrijvingen

Victor stond peinzend bij Poekies kooi. Morgen moest hij verslag uitbrengen aan Jacques. Sinds het laatste bezoek van de bestuurder liep het nog niet storm voor het congres. Logisch, ze hadden keihard gewerkt, maar die inspanningen zouden pas later hun vruchten afwerpen. Bam! dacht Victor bij zichzelf.

Op de uitnodigingen prijkte nu de call to action ‘deel uw Road to #Rodentia15’. Casper had de knoop doorgehakt over de T-shirts (rood, dan waren de vrijwilligers goed herkenbaar) en persberichten gemaakt voor de verschillende soorten media. (‘Knaagdieren: redding of plaag? Rodentia 2015 schuwt confrontatie niet’).

Catja was druk geweest met haar sociamediaonderzoek. Elke keer als Victor achter haar langs liep, stond er wel iets op haar scherm dat zijn aandacht trok. Ze had hem laten zien hoe Twitter en Facebook werkten en samen met hem een Facebookprofiel voor hem aangemaakt. Zijn eerste vriendschapsverzoek deed hij aan Dick, die binnen vijf minuten accepteerde. Op diens profiel zag hij dat Dick een paar dagen eerder verkozen was tot Food Marketeer of the Year. Victor besloot hem een kaartje te sturen. Ook Instagram liet Catja zien. De foto met Poekie was veel geliket. Ondanks zijn weerstand tegen het onpersoonlijke karakter van social media, moest Victor toegeven dat hij hier toch trots op was. Al zag het beestje er niet zo goed uit. Geen wonder, want het water waarin Victor de vitamine C-tabletjes oploste, liet Poekie onaangeroerd. Er zouden drastischer maatregelen nodig zijn.

Victor schrok op uit zijn gedachten toen Catja op de openstaande deur van zijn kantoor klopte. Ze wees op de klok, die tien uur aangaf.

‘Ja, natuurlijk, je presentatie, kom binnen.’

Ze installeerde haar laptop aan het eind van de tafel en zette de eerste dia op het scherm. De cavia van de uitnodiging keek hen brutaal aan, met daarboven de titel van haar presentatie:

#Rodentia15: de sociale weg naar succes

‘Martine is wat later,’ zei Casper toen hij binnenkwam. ‘Iets met een sleutel die afbrak in het slot. Ze zei dat we wel zonder haar mochten beginnen.’

‘Oké,’ zei Victor. ‘Aan jou de eer, Catja.’

Even schuifelde ze op haar stoel, toen ging ze toch staan. ‘Welkom,’ zei ze met luide stem, alsof ze voor een grote zaal stond.

Victor tastte met zijn handen op tafel, en vroeg: ‘Heb je geen hand-outs? Zodat ik mee kan schrijven?’

Casper keek hem aan alsof hij iets heel vreemds had gevraagd. ‘Catja is een digital native, die doet niet aan hand-outs.’

‘Digital wat?’

‘We hebben het over social media, Victor. Niet over papier.’

‘Ik kan straks wel een printje voor u maken,’ zei Catja.

Toen Victor knikte liet ze de tweede dia zien, met een overzicht van het aantal gebruikers van verschillende social media.

‘Wereldwijd hebben meer dan 1,2 miljard mensen een Facebookaccount,’ lichtte ze toe. ‘In Nederland zo’n negen miljoen.’

Meer dan de helft van alle inwoners, realiseerde Victor zich. Het stelde hem gerust dat hij sinds deze week in ieder geval bij de meerderheid hoorde.

‘YouTube is een goede tweede en daarna volgen Twitter en LinkedIn.’

Victor leunde achterover. LinkedIn, dat was bekend terrein, en YouTubefilmpjes, die kende iedereen natuurlijk.

Catja liep de rest van het rijtje af. ‘Andere bekende social media zijn Google+, Tumblr, Instagram, Pinterest en WhatsApp. Daarnaast zijn er specifieke platforms, zoals Rodentnet.org.’

Ze keek Victor aan. Die knikte, alsof hij alles allang wist, en Catja ging door.

‘Voor een zuiver beeld moeten we ook naar de ontwikkelingen kijken, want die gaan hard.’

De volgende dia toonde een grafiek met stijgende en dalende lijnen. Ze legde uit: ‘De groei van de grote algemene netwerken zoals Facebook en Twitter vlakt af. Instagram groeit het hardst. Wereldwijd streven die op dit moment Twitter zelfs voorbij. In Nederland maken ook steeds meer mensen er gebruik van, waar ik er een van ben.’ Ze toonde een dia met haar eigen Instagrampagina. ‘Ik heb op dit moment 9780 volgers.’

‘Ken jij 9780 mensen?’ vroeg Victor.

‘Nee, maar zij mij wel. Toen ik begon kreeg ik zoveel leuke reacties op mijn foto’s van kleding en accessoires dat ik er nu dagelijks nieuwe op zet. En ik volg anderen, daar like ik dingen van en ik zet er deskundig fashioncommentaar bij. Nou ja, wat ik deskundig vind dan, hè.’ Ze lachte. ‘En zij gaan mij dan weer volgen.’

‘Waarom doe je dat allemaal?’ vroeg Victor.

‘Gewoon, voor de lol. Maar misschien ga ik er wel mijn werk van maken.’

‘Je werk?’ vroeg Casper.

‘Ik krijg al best vaak dingen toegestuurd van bekende kledingmerken. Het is goede reclame voor ze als ik hun spullen draag. Andere meisjes die nog meer volgers hebben, krijgen er zelfs geld voor.’

‘Om spullen te dragen?’ vroeg Victor.

‘Omdat die foto’s gezien worden door tienduizenden potentiële klanten.’

Casper knikte enthousiast maar Victor werd ongeduldig. ‘Zullen we de focus houden op ons congres?’

’Ja, sorry, natuurlijk.’

Op dat moment hoorden ze Martine bij de ingang vloeken.

‘Gaat het goed?’ riep Victor.

‘Sorry, koffie gemorst. Dure Starbucks, zonde.’ Martine stak haar hoofd om de deur. ‘Ik kom eraan,’ en verdween naar de keuken. Na een paar keer heen en weer lopen met tissues, doekjes en gevloek, schoof ze aan.

‘Let maar niet op mij, ga rustig door waar je gebleven was.’

Op het scherm stond een foto van een groepje mensen, allemaal met hun hoofd gebogen over een telefoonschermpje.

‘Eerst een vraag,’ zei Catja. ‘Wie van jullie heeft een mobiele telefoon met een camera en internetverbinding?’

Victor keek naar Caspers gloednieuwe smartphone en toen naar zijn eigen telefoon met de barst in het scherm. Internetten deed hij er nooit op, maar het kon wel. Martine was druk bezig om via haar telefoon een bericht te versturen. ‘Even de oppas instrueren,’ zei ze, zonder op te kijken.

‘Iedereen toch?’ antwoordde Victor.

‘Precies. Dankzij smartphones zijn mensen altijd en overal met elkaar verbonden. Sinds vorig jaar wordt er zelfs meer gebruik gemaakt van internet op mobiele telefoons en tablets dan op gewone computers. En social media staan bovenaan in de top tien van meest gebruikte apps. Mensen die onderweg zijn maken daar veel gebruik van.’

‘Ik doe niet anders,’ zei Martine, ‘ik Facebook altijd als ik ergens in de rij sta. Dan is het tenminste geen verloren tijd.’

Catja knikte en vervolgde: ‘Die continue verbondenheid via social media biedt enorme kansen. Stel, je hebt driehonderd connecties, die ieder ook verbonden zijn met driehonderd anderen. Wanneer een van jouw connecties reageert op jouw bericht, zien al zijn of haar volgers dat ook. Zo heb je al snel een potentieel bereik van negentigduizend mensen. Dat kan heel snel gaan. Voor je het weet, ben je trending topic.’

‘Dat zou gaaf zijn!’ zei Casper.

‘Trending topic?’ vroeg Victor.

‘Dat je een van de meest populaire onderwerpen op Twitter bent,’ legde Catja uit.

‘Nou,’ zei Victor, ‘dat zouden we misschien wel willen, maar dat lijkt me niet erg realistisch.’

De volgende dia was een druk scherm met veel tekst en foto’s. Catja liet haar publiek er een paar seconden naar turen, toen werd het scherm plotseling zwart.

Casper keek of de kabeltjes van de laptop nog wel goed zaten, maar Catja zei: ‘Met de kabels is niks mis. Het is een test. Wat stond er op de dia die ik zojuist liet zien?’

Victor snapte niet waar ze heen wilde, maar hij had een plaatje gezien van een kameel en van een aardbei, dus dat zei hij.

‘Geen idee,’ zei Martine. ‘O jawel, een fiets. En een kasteel.’

‘Een mooie vrouw in bikini,’ vulde Casper aan.

‘Heeft iemand de tekst gezien: “Wie nu Rodentia zegt, krijgt een cadeautje?”’ vroeg Catja.

Alle drie schudden ze vertwijfeld hun hoofd.

‘Uitstekend,’ zei ze, ‘daarmee bewijzen jullie mijn volgende stelling. De meeste mensen hebben last van informatie-overload. Televisie, reclame op straat, e-mail, telefoon… en dan heb je ook nog social media.’

Victor knikte demonstratief.

‘Het gevolg is dat mensen informatie vooral scannend tot zich nemen. Plaatjes komen veel directer binnen dan tekst. Beeld blijft beter hangen en vertelt meteen een heel verhaal. Dus om succesvol te zijn op social media moeten we veel communiceren met beelden.’

In de hoek klonk gescharrel, Poekie was wakker geworden. Vertederd keek Catja in de richting van de kooi.

‘Ja?’ zei Victor, die benieuwd was naar het vervolg van haar verhaal.

‘Sorry,’ zei ze, ‘ik had een brainwave die te maken heeft met een volgende trend.’ Ze startte een filmpje van een chagrijnig kijkende kat, waar ze allemaal om moesten lachen.

‘Hij heet Grumpy Cat en hij heeft een eigen Facebookpagina met bijna acht miljoen likes. Dit beestje heeft zelfs de voorpagina van de Wall Street Journal gehaald.’

‘Hoe heeft hij dat voor elkaar gekregen?’ vroeg Victor.

‘Met grappige foto’s en filmpjes. Video is de nieuwe taal van het internet. Dat is een van de redenen dat YouTube zo groot is. Ook Instagram biedt nu plaats aan video’s. Facebook laat filmpjes tegenwoordig automatisch starten, wat het aantal views enorm verhoogt.’

Dat foto’s en filmpjes populairder waren dan tekst, klonk Victor logisch in de oren. Die kat moest hij echt even gaan bekijken vanavond, dat zouden ze thuis ook grappig vinden.

‘Natuurlijk moet er door die platforms verdiend worden,’ vervolgde Catja, ‘dus ze bieden steeds meer mogelijkheden om te adverteren. Je kunt de advertenties op je eigen doelgroep richten door gebruik te maken van bepaalde criteria, zoals leeftijd, hobby’s en studie, en het gedrag op internet. Je hebt dat vast wel eens gemerkt: dat je bijvoorbeeld wat websites over vakanties hebt bezocht, en opeens allerlei advertenties van reisbureaus in je tijdlijn ziet.’

‘Zoiets vertelde een vriend van me ook al,’ zei Victor.

Casper knikte instemmend.

Ze liet op het scherm een aantal voorbeelden zien, waaronder een ‘voorgesteld bericht’ over Termietentartaar (‘Eiwitboost nodig?’). Victor vond het nog steeds een smerig idee, insecten eten.

‘Tot slot heb ik onderzocht wat andere belangrijke partijen doen.’

Victor ging rechtop zitten, hier was hij nieuwsgierig naar. Er waren vast goede voorbeelden.

‘Allereerst de beroepsverenigingen en gespecialiseerde bedrijven in jullie branche. De meeste zijn vrij bescheiden. Ze zitten meestal op Facebook, Twitter en LinkedIn en posten gemiddeld een bericht per week. Vooral standaard dingen, zoals persberichten, aankondigingen van events en linkjes naar nieuwsbrieven. Daar kun je niet veel van leren. De commerciële bedrijven zijn veel verder, en in jullie branche is er een die zich echt onderscheidt.’

Ze liet een stilte vallen en leek te genieten van de ogen die nu allemaal op haar gericht waren.

‘PetFoodies, producent van dierenvoer.’

Dat was goed nieuws, PetFoodies was hun hoofdsponsor.

‘Wat doen die zo goed dan?’ vroeg Martine.

‘Ze doen alles. Instagram, YouTube, Google+, LinkedIn, Twitter, Facebook en Tumblr. Ze zijn niet alleen op bijna alle platforms aanwezig, maar ze hebben ook een eigen blog met artikelen, foto’s en filmpjes. Ze organiseren winacties, feliciteren huisdieren met hun verjaardag en elk jaar op dierendag doen ze een grote actie. Ze hebben tienduizenden volgers en ze grijpen echt elk moment aan om die volgers iets te bieden.

‘Ja, lekker, als je daar tijd voor hebt,’ zei Casper. ‘Die lui hebben er vast een hele afdeling op zitten.’

Catja haalde haar schouders op. ‘Hoe ze het doen, weet ik niet, maar ik weet wel dat ze een enorme schare volgers hebben en veel aandacht krijgen. En daarmee verkopen ze een boel hondenbrokken. En caviavoer natuurlijk.’

Victor had ineens ontzettende behoefte aan een kop koffie en hij laste een korte pauze in.

 

Terwijl Catja en Casper Martine bijpraatten over het eerste deel van de presentatie, keek Victor naar buiten. Het was eigenlijk heel simpel, hield hij zichzelf voor. De grote netwerken zoals Facebook, YouTube, Twitter en LinkedIn hadden een bereik waar hij behoorlijk van onder de indruk was. Daarmee kon je de hele wereld aanspreken. Handig voor zo’n internationaal en divers publiek als dat van Rodentia. Instagram groeide het hardst, dus het leek hem verstandig daar ook wat mee te doen, al was het maar om aan te sluiten bij het jongere gedeelte van hun doelgroep. Filmpjes en foto’s trokken de meeste aandacht. Dat beschouwde hij als een voordeel, want dieren waren behoorlijk fotogeniek. En áls je mensen bereikte, dan kon het hard gaan. Blijkbaar had je het echt voor elkaar als je ‘trending topic’ was. Naarmate hij het beter begreep, werd hij enthousiaster. Social media leek ineens geen grote zwarte doos meer, maar een bron van mogelijkheden. Zoveel mogelijkheden, dat ze wel keuzes zouden moeten maken. Tijd en geld waren schaars bij de NedVerKna en werden elke dag schaarser.

 

Tot zover. Wil je verder lezen?

Dit is een hoofdstuk uit het boek ‘Trending Topic: we moeten iets met Social Media #MaarWat’ van Gerrit Heijkoop en Paula Vos.

Het boek start op 20 augustus 2015, als Victor een stevige discussie heeft met zijn voorzitter. Die vindt dat Victor meer met social media moet doen en dreigt zelfs het congres af te blazen als de sympathieke directeur niet snel resultaat boekt. Daar kan Victor het natuurlijk niet bij laten zitten.

We volgen Victor en zijn team vanaf dat moment real-time, aftellend naar 11 november 2015. Dan is het grote congres. Gaat het ze lukken?

Heb je het idee dat je ergens midden in valt? Dan vind je hier alle afleveringen van ‘Trending Topic’ tot nu toe.

Zet deze vast in je agenda:

1. Publicatie volgende hoofdstuk: 27 augustus 2015, 13:00 (over 3 uur dus al!) 
2. Verschijnen van het e-book in PDF (iBooks en Kobo volgt later): 18 september 2015
3. Distributie van de papieren paperback (daarna ook verkrijgbaar via Bol.com): 1 oktober 2015
4. Boekpresentatie en netwerkborrel met heel veel leuke lezers: 11 november 2015, 16:00

Wanneer je klikt op de links hierboven kun je jouw exemplaar alvast veiligstellen of je registreren voor de boekpresentatie (we vragen een kleine bijdrage voor de catering).